Beter gejat dan slecht bedacht

We zien dit ook in het dagelijks leven.

Ik wil u niet al te veel meeslepen in de achtergronden van het Mimesis. Tikt u het woord maar in bij Google en u komt allerhande uitleg tegen over Mimesis.

De oorspronkelijke betekenis van Mimesis was uitdrukken, vormgeven, vandaar ook nabootsen. Eigenlijk vanaf de vroegste theoretici – bijv. bij Plato, die de wereld van de kunst zag als een indirecte nabootsing van de Ideeën – is Mimesis een centraal begrip geweest in de literatuurbeschouwing.

Aristoteles heeft deze opvatting grondig gewijzigd in zijn Poetica. De kunstenaar is voor hem degene die de elementen uit de werkelijkheid selecteert, tot een structuur verwerkt en zo de dingen modelleert, vormgeeft in een begrijpelijk beeld, waarin de universele waarheid wordt geopenbaard. Zo.

Tegelijkertijd wordt Mimesis ook gekoppeld aan imitatio, d.i. de nabootsing van de klassieken (vandaar de courante verwarring tussen de begrippen Mimesis en imitatio). Het is door het imiteren van de klassieke meesters dat de kunstenaar pas goed de ‘natuur’ kan uitbeelden. Zo wordt ‘werkelijkheid’ gaandeweg synoniem van ‘ideale werkelijkheid’. De nadruk komt steeds sterker te liggen op het geïdealiseerde schone en vandaar ook op de norm, het voorschrift.

De politiek is ook een goed voorbeeld van het toepassen van Mimesis.

Hoe problematisch de term mimesis is, blijkt wanneer men tracht vast te stellen wat nu precies nabootsing of weerspiegeling inhoudt.

Zo krijgen woorden als: energietransitie, duurzaam, recycle economie, enzovoort voor verschillende partijen andere voorstellingen en betekenissen.

Iedereen praat elkaar na om maar tot doel te hebbende mensen achter hun partij te krijgen.

Ze hebben allemaal zich tot kunst verheven om elkaar na te praten, nabootsen, en eigenlijk ook elkaar imiteren.

Zoals eerder geschreven; Let op, Luisteren kost geen Geld, is als je goed luistert dat een basis voor Mimesis.

Je neemt de stof van de voordracht tot je en brengt dit tot uitdrukking met je eigen bewoording in de uitvoering. Heel kunstzinnig.

Eigenlijk is een opleiding ook niets meer dan kennisdeling van theorieën die je, je zelf eigen maakt en perfectioneert in de praktijk. De basis is de (oude) theorie van een ander.

Zo is dat ook met telefoneren. Nadoen is geen kunst. Maar komt de boodschap het zelfde over als jij iemand probeert na te doen?

Het kan nooit exact herhaald worden. Kunt er wel een eigen interpretaties van maken. Een eigen stijl.

Als iemand dan weer luistert naar jou stijl van telefoneren ontstaat een nieuwe werkelijkheid met een nieuwe betekenis. Exacte herhaling is onmogelijk.

Ook alle trainingen, workshops, of eigenlijk alles waarmee we worden aangespoord om vooral maar weer een cursus te doen, zijn allemaal gebaseerd op oude stof met een eigen interpretatie van de inhoud. Zeg maar; Ook een eigen manier van brengen.

Ik persoonlijk ben van mening dat in ieder mens een talent is verborgen. Vandaar ook verschillende professies.

Als we dan de betekenis van professie mogen vertalen; dat wat je doet om je geld mee te verdienen. Maar wat als je niet langer de middelen krijgt om je professie naar behoren te kunnen uitoefenen?